Ooit was er een tijd dat ik mijn hooggevoeligheid vervloekte.
Het maakte me "anders".
Fuiven waren de hel ... of toch zolang ik aan de zijlijn toekeek.
Eens ik me op de dansvloer durfde begeven voelde ik me beter ... alsof de drukte me toen minder van mijn stuk bracht.
Wist ik toen veel dat ik meer uit mijn hoofd trad door het bewegen van mijn lichaam, het focussen op de beats.
De volgende dag was is geradbraakt. Mijn hele lichaam deed pijn ... wist ik veel dat al die prikkels alle energie uit me zogen.
Uren praten, een lekkere snack eten met de vriendinnen, even halt houden op een bankje in het park, ... voor velen leuk voor even ... voor mij een godsgeschenk dat eeuwig mocht blijven duren. Kleuren, knutselen, schrijven, ... Fijn maar toch niet meer als puber? Toch geen pennevriendin meer op je 15de? Dus schoven we dat maar opzij voor de meer coole en stoerdere activiteiten. Wist ik veel dat dat mijn energiegevers en ontprikkel-momenten waren die me een buffer konden geven voor de nachtelijke veel te drukke uitjes.
Hooggevoeligheid maakte me "anders" maar dan zet je toch gewoon een masker op? Wist ik veel dat hier al zaadjes gepland werden voor mijn burn-out op mijn 36ste en mijn leven met chronische pijn.
Gelukkig zijn we ondertussen veel wijzer en weet ik dat ik hooggevoelig gelukkig ben én gelukkig hooggevoelig.
Een proces van jaren, met ups and downs.
Een ware zoektocht, zelfs een strijd die ik met veel weerstand aanging ... maar om het met de woorden van één van mijn volgers op Instagram te zeggen: 'Met de juiste verworven wijsheden door de jaren heen kun je de verschillende kanten van hooggevoeligheid omarmen.
Misschien roept dit wel emoties bij je op ... boosheid, verwardheid, blijdschap, verdriet, ...
Weet dat elk proces anders is en elk gevoel er mag zijn.
Altijd welkom voor een luisterend oor ... laat een berichtje na en ik bel je graag terug.
Ongetwijfeld ken jij iemand die steun kan vinden in deze herkenning.
Voel je vrij om dit bericht te delen.
Liefs,
Isabelle
Comments